O książce: 2015 / Trzej zasiedli do okrągłego stołu. Przypominali średniowiecznych mnichów, ubranych w sięgające do ziemi szaty. Twarze zgromadzonych były ukryte pod kapturami zakrywającymi głowy, a ręce chowano w rękawach na piersiach. Jedyną rzeczą, która odróżniała całą trójkę od siebie, był kolor ich ubioru. Jeden miał ją czarną jak skrzydło kruka, drugi białą jak świeżo spadły śnieg, a trzeci ubrany był w szorstką szarą szatę. Przez jakiś czas wszyscy obecni milczeli, jakby myśleli o zbliżającej się rozmowie. Spotykali się niezwykle rzadko i nie żywili do siebie przyjaznych uczuć. Łączyła ich tylko wspólna odpowiedzialność i wspólny cel, w imię którego zmuszeni byli się od czasu do czasu gromadzić. Pierwszy odezwał się ten ubrany w szorstką szarą sutannę. Jego głos brzmiał insynuująco i cicho. „Wiesz, dlaczego się zebraliśmy”. Obecnie jesteśmy bliżej celu niż kiedykolwiek wcześniej. Sytuacja jest jednak taka, że ​​z dnia na dzień możemy wszystko stracić. Jak zawsze w takich sytuacjach musimy połączyć wysiłki. Jeśli nie zrobi się tego teraz, nie będzie czym się dzielić.